Urodził się w 1550 roku w Tarnowie na Kujawach. Studiował w Italii. Po powrocie do kraju dostał się na dwór biskupa kujawskiego Stanisława Karnkowskiego. W październiku 1603 roku otrzymał nominację na stolicę arcybiskupią w Gnieźnie. Po odbyciu ingresu do katedry gnieźnieńskiej pod koniec sierpnia prymas nagle i niebezpiecznie zachorował, i po dwóch tygodniach w wieku 54 lat zmarł w 1604 roku. Był jednym z najkrócej urzędujących arcybiskupów gnieźnieńskich. Zgodnie z jego wolą, wyrażoną w testamencie, pochowany został w kolegiacie łowickiej. Księciem Kościoła był zaledwie sześć lat, zasiadając na trzech stolicach biskupich. Mimo krótkich rządów, wszędzie zostawił po sobie pamiątki, które dobrze świadczą o jego przymiotach kapłańskich. Były to: troska o chwałę Bożą i hojność na ozdobę kościołów. Jako człowiek nie był jednak wolny od wad, takich jak interesowność i chełpliwość z powodu wpływu na króla.